Hoi allemaal!

wordt hier elke dag om 6u 's ochtends wakker, dus ik dacht laat ik daar deze keer eens gebruik van maken, door wat te posten.

Het oversteken van de grens verliep zonder veel problemen. Ik heb kunnen regelen dat ik de reis in Laos kon voortzetten samen met de mensen die ik die dag ervoor ontmoet had. Dit groepje zou in 'e'en keer doorreizen naar Luang Nam Tha, in Noord-Laos. na Chiang Mai was ik de toeristen-bende wel een beetje zat, en had in de Lonely Planet gelezen dat in Vieng Phoukaeen aantal mogelijkheden waren om een authentieke trekking te doen. Eenmaal aangekomen in het plaatsje (Strijen-Sas klein?) kneep ik 'm wel een beetje, het zag er allemaal verlaten uit, en ik vroeg de chauffeur om even te wachten totdat ik zeker wist dat bijvoorbeeld de guesthouses open waren. tis tenslotte laagseizoen. De chauffeur knikte instemmend, maar scheurde toch weg zonder op of om te kijken.

Gelukkig was de guesthouse open, en ik werd direct naar m'n eigen hutje geleid. Dit is primitief dacht ik. Ernstig twijfelend aan mezelf begon ik aan een rondje door het dorpje. Als enige Falang (westener) in town had ik veel bekijks. Ik vond het bureautje van waaruit trekkings werden georganiseerd, en de man sprak gelukkig engels! tijdje gepraat over vanalles en nogwat, en uiteindelijk een 2-day-1-night trekking geboekt, aardig prijzig, omdat ik dus alleen was. Wonderbaarlijk ben ik niet gestoken door muggen die nacht, aangezien er zo'n 100 in mijn hutje rondvlogen. De douche heb ik maar overgeslagen, omdat die er simpelweg niet was. De volgende ochtend wist ik waarom. De douche in dit dorpje is de stroom die zo'n 20 meter onder mijn hutje liep..... elektriciteit was ook ver te zoeken, sterker nog, de dichtstbjizijnde ATM was zo'n 70 km verderop! door de dure trekking had ik omgerekend nog maar zo'n 8 dollar opzak.

Wat Lao-food gekocht op de markt, waarschijnlijk afgezet, maar alles gaat hier in duizenden, dus het is nog lastig omrekenen. wederom was ik the talk of the town. Later die ochtend opgepikt door een guide met bus, we vertrokken richting het dorpje van het Khamu-volk, dat tien jaar geleden vanuit de bergen naar wat lager gelegen gebied is verhuist. Ze spreken hun eigen taal, en hebben een eigen spiritueel geloof (zoals veel bergvolkeren hier). Dit was pas echt primitief. Het dorpje uit gelopen, direct het bos in. Werkelijk prachtige natuur. Echt tof om te zien, al die rare planten, bomen, bloemen, insecten. Ook het horen vanrare geluiden van vreemde beesten is een ervaring opzich.

Na 5 a 6 uur gelopen te hebben door de bloedhitte kwamen we aan bij het ' eco-house', een huisje in de jungle, waar we zouden overnachten. Heb mezelf opgefrist onder een kleine waterval, en meegeholpen met het voorbereiden van het avond eten: pork geroosterd boven een vuurtje, en Kao Niaw, sticky rice, wat ze hier de hele dag door eten. een beetje groente gewokt, met, hoe kan het ook anders, poedersaus uit een Knorr pakje! ongelofelijk.

Die nacht goed geslapen, totdat de regen op m'n hoofd begon te druppelen, het dak van soort cocosnootboom-bladeren was niet helemaal waterdicht. Wakker worden midden in de jungle is geweldig, die vochtige lucht, wederom al die geluiden, dat is niet met woorden te omschrijven.

We begonnen aan de trip terug richting het Khamu-village, waar ik lunch zou krijgen bereid in 'e'en van de huizen aldaar. Vooral de kinderen in het huisje waren erg verbasd over mijn verschijning, maar ze vonden het geweldig om zichzelf terug te zien op de camera. Later bleek waarom iedereen zo verbaasd was: ik was ongeveer de 20ste toerist dit jaar, van de circa 50 die elk jaar dit dorp bezoekt.

na geduoched te hebben in de rivier en dik 1,5u te hebben gewacht op het busje dat me terug zou brengen naar Vieng Phouka, ben ik gelijk doorgegaan naar Luang Nam Tha, waar ik hoopte mijn Australische en Israelische vrienden hoopte te ontmoeten, heb ze nog niet gevonden hier, maar ik heb via via gehoord dat ze op trekking zijn, en ze komen vandaag terug denk ik. 's avonds hoorde ik een gozer engels praten, en ik hoorde direct dat het een Hollander was. En zowaar. het was een tafeltje met nog een NL meisje, een Zweedse en weer een Aussie. We hebben die avond samen gegeten, en genoten van het staatsbier: Beer Lao, dat in 640ml flessen komt, gekoeld voor 1 euro. (70ct voor een lauwe....)

In het kader van de broekriem aantrekken huur ik vanmiddag een fiets, en ga ik met het zweedse meisje naar de waterval een km of 10 van dit plaatsje vandaan. Ik zal de komende dagen wat zuinig aan moeten doen, maar dat is hier geen probleem.

Ik weet nog niet hoelang ik hier blijf, het steeds moeilijk om alleen weg te gaan en aan te komen, maar de praktijk leert dat je snel nieuwe mensen ontmoet die in het zelfde schuitje zitten, en dat je nooit lang alleen bent.

Ik zal dadelijk een aantal foto's proberen te uploaden.

groetjes uitLuang Nam Tha, Laos

Julian