.... maar ga het toch proberen.

Vang Vieng: Sex Drugs & Rock'n'Roll.

nouja, vervang de Sex voor drank, en vervang de Rock'n'Roll voor endless repeats of Friends and Family Guy. qua drugs was het hier disneyland.

Het is een afschuwelijk oord, maar je wordt er door opgeslokt, en je ontkomt er niet aan om jezelf te verlagen tot een dramatisch laag, vooral Brits niveau. Naast de wat minder cultureel verantwoorde aspecten heb ik ook mijn eerste scooter gehuurd, geweldige ervaring, dorpjes, stroompjes, locals, grotten, watervallen. waanzinnig. De meest toffe activiteit was een bezoek aan een grot waarin je kon zwemmen, Samen met Ilan ben ik heel diep de grot in gegaan. (denk aan tijgeren door mini tunneltjes, met stromend water onder je door, zwemmen tussen de stalagtieten en stalagnieten, de vleermuizen langs je VOELEN vliegen)

we wilden verder gaan, maar de equipment, een zaklamp op je hoofd, was weinig betrouwbaar, de accu rookte en siste, en het ding viel voortdurend uit, en dan is het opeens wel heel erg donker (lees, je ziet niet of je je hoofd gaat stoten, of je op de rand van een afgrond staat. met constant stromend water overal, watervallen in de grot is dat aardig beangstigend)

die avond Zuid-Afrika - Mexico gekeken totdat een werkelijk idioot heftige thunderstorm een power breakdown veroorzaakte. onweer in nederland heftig? eat your heart out! die nacht ook nog wakker gemaakt om frankrijk urugay te kijken, waar weinig spannends aan te beleven viel.

volgende ochtend afscheid genomen van mijn reispartners Ilan en Esther, Ilan komt naar Europa, en gaat proberen Roffa aan te doen, zou tof zijn.

Mysterieuse potten: in m'n eentje richting Phonsavan gereisd, mooie trip, maar ik was erg moe. De dag erna de Plain of Jars bezocht, via een tour bureautje welke een amerikaan mij geadviseerd had. De plain of jars is een mysterieus verschijnsel waar eigenlijk niemand wat zinnigs over te melden heeft; het zijn grote stenen potten, human made, verspreid in groepjes over de provincie. het wordt vergeleken met Stonehenge en dat soort verschijningen. jammer dat de guide me niks wilde vertellen over de Secret War, (de amerikaan had goede verhalen van hem gehoord), hij zei dat het nog steeds gevaarlijk is om erover te praten, en aangezien hij aardig zenuwachtig werd toen we in de buurt van andere locals kwamen, geloofde ik 'm wel. toch jammer.

voor de mensen thuis: terwijl vietnam plat gebombardeerd werd door amerika steunde de CIA in topgeheim een legertje in laos dat anti commie was, uiteindelijk heeft Amerika Laos zoveel gebombardeerd (geheim) dat Laos nu het meest gebombardeerde land ter wereld is. vergelijking: meer bommen op laos dan op heel europa tijdens WO II. idioot. 500 kg explosieven per inwoner. Door de vele gedropte explosieven bevindt ik met nu in een provincie waar het redelijk gevaarlijk is om buiten de gebaande paden te treden, elk jaar sterven veel mensen door ontontplofte explosieven die toch afgaan (mensen zoeken naar de bommen om het metaal te verkopen, maar ook spelende kinderen zijn vaak (dodelijk) slachtoffer van de UXO.

To hell and back: de (nacht)bus rit van Phonsavan naar Sam Nua. het avontuur begon op het busstation, waar niemand me kon vertellen waar de bus stond, hoelaat de bus ging, en of er uberhaupt wel een bus zou vertrekken die avond. ik kon de irritatie gelukkig delen met een stel London lads, die dezelfde kant op gingen. over de busrit zelf kan ik boek schrijven, maar de steekwoorden zijn: veel bochten, diepe afgronden, idioot hoog tempo, sauna-like temperatuur, veel meer mensen aan boord dan er zitplaatsen waren, non-stop thai pop op volume stand frusterend hard, kotsende locals, kotsende london lads, uitgemergelde semi-bejaarde kerel naast me, en dat voor zo'n 10 a 11 uur lang. ik was blij dat ik er (levend) uit kon klauteren in Sam Nua. oh, enik vergeet de vele zakken rijst, suiker gereedschap en weet ik wat voor teringzooi allemaal aanboord, waartussen je jezelf maar in een comfortabele houding moest zien te manouvreren. hels.

Sam Nua; rustig stadje, basis voor trip naar Vieng Xai. Sam Nua is een klein plaatsje waar weinig gebeurd, leuke ervan is dat er weinig toeristen komen, wat je weer een opvallende falang maakt. ik had inmiddels aardig was vuile was verzameld, en de vrouw die de enige plaastelijke laundry service bedrjft was zo blij me te zien dat ik direct uitgenodigd werd mee te eten, het was ergens tussen ontbijt en lunch, maar ze eten hier de hele dag, en k\ik stikte van de honger, dus dat kwam mooi uit. lekkere sticky rice, fruitsalade, schelpdieren uit Vietnam, en een wat vreemd smakende vis gegeten. erg toffe ervaring. de rest van de dag geprobeer een paar dostojevski bladzijden proberen om te slaan, maar de hitte maakt het er niet echt makkelijker op.

die avond natuurlijk NL gekeken, in een indisch restaurant waar ik de de london lads iedereen uiteindelijk hebben kunnen overtuigen van het feit dat het een matter of life and death was......

wat een ongelofelijk saaie wedstrijd, prutsvoetbal, het hoogtepunt was de zelfspot-achtige lag van die eigen-goal hero.

lekker geslapen, wakker gebeld door clau, (het werkte, waarempel, was beetje slaperig, maar blij verrast, dan je liefje)

de volgende ochtend met de groep motorbikes gehuurd. in vang vieng waren het simpele scooters zonder clutch, hier mochten we die niet, en na een aarzeling zijn we toch met de volledig manuele 150cc schakelmotors op pad gegaan. machtig om door de limestone karst gebergte-rotsen te cruisen over smalle haarspeldbocht weggetjes. ook wel gevaarlijk, maar ik zal jullie niet ongerust maken om daarover te vertellen (....)

de trip ging naar Vieng Xai, de plaats van waaruit de Pathet Lao, het Lao commie leger probeerde weerstand te bieden tegen de durende militaire aanvallen van de US. 9 jaar lang werd Laos in dit gedeelte elke dag gebombardeerd, en de bevolking leefde practisch in grotten, deels natuurlijk, deels zelf verder uitgehakt etc. indrukwekkend om door de grot-kamers te lopen waar destijds de grote beslissingen zijn genomen (de huiduige regering stamt af van dit leger).

op de terugweg naar Sam Nua genoten van een geweldige sunset op een heuvel, en nu berichtje typen voor jullie.

morgenvroeg ga ik naar Ning Khiaw, weer beetje back to basics, paar dagen cheap m'n budget onder controle houden, en die Russische Denker weer ter hand nemen. vanuit daar zal ik de slowboat naar Luang Prabang nemen, waar ik zal proberen wat foto's te uploaden.

tot schrijfse!

groetjes Julian